حیوان در اندیشه نیچه؛ تمهیدی بر طبیعی‌سازی ارزش‌های بشری

فردریش نیچه را می‌توان در زمره اندک فیلسوفانی به شمار آورد که در سنت غربی، برای بیان مقاصد و غایات فلسفی خود از تمثیل و تشبیه حیوانی سود جسته است. باید توجه کرد که هدف وی از به کارگیری این سبک نگارشی، صرفاً فخرفروشی یا تزئین اثر با صنایع ادبی نبود بلکه در بطن اندیشه خود، نظری دقیق و استادانه به حیوانیت یا حیوان‌بودن آدمی داشت. اما او حیوان‌بودن انسان را به‌گونه‌ای متفاوت از حیوان ناطق ارسطویی می‌فهمد. نیچه طرحی را تصویر می‌کند که در آن بر مبنای مفهوم حیوانیت، به معنای زیست‌شناختی آن، میان انسان و جهان طبیعت پل می‌زند. او سعی می‌کند براساس مفهوم حیوانیت که از طبیعت وام گرفته است به طراحی دوباره انسانیت و إعاده معنای اصیل آن، یعنی طبیعی‌سازی ارزش‌های وابسته به آن بپردازد. در این مقاله سعی خواهیم کرد با تبیین و تشریح جایگاه حیوان در اندیشه نیچه، حیوانیت انسان را به‌گونه‌ای متفاوت فراپیش نهیم.